Ulefone przedstawił nowy smartfon z budżetowej serii Armor X. Od poprzedników Ulefone Armor X7 nie wyróżnia się niczym szczególnym, może poza najnowszym Androidem 10. Pozostaje mieć nadzieję, że system w tej wersji poradzi sobie z wyjątkowo słabą specyfikacją telefonu.
Niewątpliwie Ulefone Armor X7 może się podobać z wyglądu – oczywiście biorąc pancernikowe standardy – i nie chodzi przy tym tylko o walory wizualne, ale sugerowaną przez nie odporność i ergonomię.
Stosunkowo niewielka obudowa 150 x 78,9 x 14,6 mm o wadze 234 g wytrzymała jest na działanie pyłu i wody zgodnie z normami IP68 i IP69K, spełnia też standardy określane przez testy MIL-STD-810G.
Gumowana, kilkuwarstwowa konstrukcja powinna dobrze leżeć w dłoni, zapewniając też odporność na upadki (producent podaje 1,2 m). Solidnie wyglądają też wzmocnione rogi. Na lewym boku obudowy znajduje się dodatkowy klawisz, który można dowolnie zaprogramować.
Dla wielu potencjalnych nabywców atutem może okazać się też ekran IPS o przekątnej tylko 5 cali (1280 x 720 HD+), co w czasach przesadnie rosnących wyświetlaczy wydaje się ciekawą propozycją.
W środku jednak jest już nieco gorzej. Procesor MediaTek Helio A20 MT6761 (16 nm) to niezbyt wydajna, czterordzeniowa jednostka o taktowaniu do 1,8 GHz, która do pomocy otrzymała zaledwie 2 GB pamięci RAM. To musi mulić. Mało jest też miejsca na pliki – 16 GB, co można rozszerzyć karta microSD o pojemności do 128 GB.
Aparat ma rozdzielczość 13 Mpix i optykę ƒ/2,2, przedni – 5 Mpix i również ƒ/2.2. Z innych funkcji warto wymienić czytnik linii papilarnych, port microUSB, Dual SIM L4G z VoLTE, dwuzakresowe 802.11 ac/a/b/g/n (2,4 i 5 GHz), Bluetooth 5.0, a także NFC ze wsparciem Google Pay. Pod względem komunikacyjnym nie jest więc źle.
Lokalizację zapewnia GPS, GLONASS, BeiDou i Galileo. Bateria 4000 mAh zasilana jest prądem z ładowarki 5W, więc strasznie powolnym. Plus liczy się za Androida 10.
Cena modelu Ulefone Armor X7 nie została jeszcze ujawniona.
Na litość boską, zrobiliby JEDEN, a przyzwoicie… Ze wszystkich Armorów chyba tylko „dwójka” działała tak, jak powinna. Wszystko jest niby lepsze, a… gorsze.